من لاله ی ازادم خودرویم وخود بویم

در دشت مکان دارم هم فطرت اهویم

              از خون رگ خویش است گر رنگ به رخ                مشاطه نمیخواهد زیبایی رخسارم

                                                             دستم رو بردم بالا گفتم:

1بخش ولی عاشق شدم وفهمیدم عشق 3بخش است:

                                                            1عطش دیدن

                                                            2شوق باتو بودن

                                                            3اندوه بی تو ماندن

مهم ان است که تا بی نهایت دل ان را بنوازد

فرمود:ازرحمت خدا ناامید نشوید

گفتم:هیچ کسی نمیدونه تو دلم چی میگذره

فرمود:خدا حایل است میان انسان وقلبش.

گفتم:هیچ کسی رو ندارم

فرمود:ما از رگ گردن به انسان نزدیکتریم

گفتم:ولی انگار اصلا منو فراموش کردی

فرمود:مرا یاد کنید تا یاد شما باشم

التماس دعا

جوانی

جوانی چنین گفت روزی به پیری

                                             که چون است با پیری ات زندگانی

بگفت اندر این نامه حرفی است مبهم

                                      که معنیش جز وقت پیری ندان

تو به کزتوانایی خویش گوی           

                                       چه می پرسی ازدوره ی ناتوانی

جوانی نکو دار کاین مرغ زیبا         

                                  نماند دراین خانه استخوانی

              متاعی که من رتیگان دادم  از کف               

                           تو کز میتوانی مده رایگان

هران سرگرانی که من کردم اول   

                                جهان کرد از ان بیشتر سرگرانی

از ان یرد گنج مرا دزد گیتی     

گفتم كه ماه من شو گفتا اگر برايد

گفتم زمهر ورزان رسم وفا بياموز

گفتا زخوب رويان اين كار كم تر ايد

گفتم كه  برخيالت راه نظر ببندم

گفتا كه شب روست اواز راه ديگر ايد

گفتم كه بوي زلفت گمراه عالمم كرد

گفتا اگر بداني هم اوت رهبر ايد

گفتم خوشا هوايي كز باد صبح خيزد

گفتا خنك نسيمي كز كوي دلبر ايد

گفتم كه نوش لعلت مارابه ارزو كشت

گفتاتو بندگي كن كاوبنده پرور ايد

گفتم دل رحيمت كي عزم صلح دارد

گفتا مگويي باكس تا وقت ان درايد

گفتم زمان عشرت ديدي مه چون سرايد

گفتا خموش«حافظ»كاين غصه هم سرايد.